SEKİZİNCİ ÂYİN

-tek mümkünüm’e-
eğildi suya yüz buldu mevlihân
başı boynu omuzları sırtı bacakları ayakları
yürümeyi bakmayı dokunmayı barındıran
varlığıyla bir temsili işaret eden ölüm ve
dirimdir gövde
mevlihân kavmimin dor kapısı
tek başına gir gövdemi aç
-sesin sır
gövdedeki göz kırılgan aklın
son atı buradan oraya geçişin
birbirine çaksın gövdemdeki kav
eğrileri düzeltsin
mevlihân tabiatı diriltme daha
sesimi duy cemaatin odasından ayrıl
-sesim kilit
sûretin benzemesin duvardaki sırlı resme
bakışın kendinden koptuğu odadır ayna
gövden kendini nasıl bilecek odada
duvarlar sır
gövden anakara parça parça
karanlık gezdir kendi yarını kendinde sen
beni bir daha söyle mevlihân
kendinin işgalidir gövden hem
ayna hem sır cismimle aramda boşluk var
mevlihân sahiplenme yalnız bırak gövdeyi
dokunma kendini acıtırsın
sorusunu yakan külse gövde
sen de gel kendini doldur odada
-gövdem sır

Islık, Sayı: 9