Suskun Yağış

ıslı hasret
yılların ağzından aktı
çok büyülü günahlar
çoğaldı kaldı uykumuzda
çocuklar uyandırın geceyi

sabah baharın önünde gelir
gelir durur sınırlı akşamlara
seğirir gözü ay gözlerin
dua kanatır bulutlar
yağar güneşe ağlayarak

göçlerin vakti yanar
ağıt getirir uzayarak
sarar etrafını cümlesinin
gönül düşünün sıcaklığı
daralır çemberi azgınlığın

ey ufkun önünde gelen
kızıl gözlü süvari
heybelerine doldur
dolunay getir gecemize

gölün durgunluğu kadar manalı
ve derinliğini aşmış
kimler var sarhoş dimağında

sonsuz gök yüzünü açtı
şifresiz ve daha açık
duygusuna sahip çıkanlar için
iç zenginliği bulanlar için

ve kafa yıldıranlar/çıkmazla
az yumru gözlerini
bir dil çukurunun
altına ittiler

ne kadar sevecen suskun
deniz arksına
uzayan şiir

hangi dağın
koğuğuna sığındı
bu sağnak yağış

güz’93