KARANLIĞIN KAVİSLERİ

karanlık
kıvrımlarında genleşen
buharkentten çıkmadan beyazı tut
ve gölgeyi kırıştıran
ışıkla sar sarının dokusunu
renkleri teninle öyle kaynaştır ki
çağın
cüzamlı teninden korku
notaları üreten geceye
çığlığın kalemi gibi düşsün mimozalar topraktan kağıtlarına

ve
sarıyla beyazın
ilhakında kaynaşan siyah
dokunsun yeşilin ibrazıyla
yüzünün gündüzlerine

sözümdü
karanlığın kavislerinden
mum gibi sönmeye geldim