SAL

Cenazem kalkarken ikindi sonrası
hatırım kalsın yanında bir gülmelik.
Gündüzü kahramanın mağlûptur gecesi.

Şimdi bağır çığlığımın ince ucundan.
Ah ölmekler, yaderk ateştir hücrelerime.
Aşkı mı sordun... son anıydı
seviştiğim ölü tenine.

Uykudur, papatya döşeli dibi denizin.
Buradan sahne alır boğulan. Çiçek yolundan.

Kim o yırtan göklerin kabalığını,
hafızama savuran? Yoksa korkacağım konfetilerden.

Kapanmış, çarşafın nakşı yüzüme kapanmış.
Allı güllü entari sanki tenime. Uyan ölü tanrı,
çık kartalın kanlı ağzından
ki yakmayı unutmasın cehennem.
Çünkü ölüyorum ben.


Temmuz-Ağustos 2006 Ünlem Dergisi