ORBİTA

Şimdisi ölmez zamanın.
Yangındır ten yarası.
Üşütür dağı güneş,
suya dönen kar.
Değişimdir halden hale
geçen alem. Çok haneli sayılara
kurulan kara oba çadırı.
Hanidir söz ağza düşmüş, hanidir
keten ipeğe yenik.

Ara üzerimi, çıkar bir yerden mutluluk.

Levhalara çarpıyorum.
Levhalar içimden iç yazıyor
sesime sararıyor zaman.
Misisipi'ye düşsem Fırat'tan çıkar cesedim.

Dokun yüzüme, parlar bir yerden mutluluk.

Sözdür dilinle ovaladığın.
Devril, sermayesi arsız
sesi hoyrat ucube!
Kaynasın vaat edilen toprağında
dil ortağın. Daha ne kadar?

Göz ölür, görmek kalır.


2. Uluslararsı Şiir Günleri Kitapçığı,
Nisan 2006