TARİFSİZ

Bu hain, girişken ve azılı tabir;
bir ürkek vazgeçiş ki, tutunuvermiş sözlerime.
Deniz deniz olsa kum taneliğimdedir kabahat..
Bıraksam sözlerimi dünya üstüme gelir.

Tam vurulurken gözlerimin önünde korku;
bir iç -çekiş rahatlığıyla yerine yerleşen korku, ,
sarıverir tüm sanatıyla affedilmeyi kaldığı yerden...
Şimdi tüm iç çekişler bana’dır...
tüm küskünlükler bana!

Dilenirken bereketli tek-düzeliğinde hayatın,
artık tüm kavgalarım yenilgiye dinmiştir.
Bir -kalmak deyiveririm düğümlenir,
bir -gitmek- deyiveririm çözülür.

Baş-ucunda bir çocuk nefesi hükmümün!
Denizin en derin, en cesur yerinde,
bir suçu sunar gibi
kendi sanıklığımın davasına,
kırılgan maviliğime kıyı bıkkını bir mırıltı dökülür.
Sevincimin üzerinde deli gibi bir gölge.....
Kırıkları saçar-durur tam basacağım yere.
Sanki hıçkırıklara boğulup katıla katıla güleceğim...
Belki asılmadan öleceğim için...