ADIMIZI KAYBETTİM

1-
Birimiz,
kendimizi uyandırıyor.
Ah bu süre-giden yanlışlık.!
Hakkı olmalı her çocuğun oluşmamaya
Dünyaya gelmeyi istemek kadar.
Buna benzer büyük aşklar.......
Ve zamanla yarış eder ölümlü çocuklar

Bu yüzden göğüslerimi yaktım
Suçlusu olası sevişmeler

2-
Nasıl dayanabilir bu köprü
Sırtında işlemez vagon sürüsü.
Seçilebilir mi,
seçkinleşebilir mi dünler kendi kendine.
.......uzaktan geçen her tren sesine
boyun eğiyor raylar.....
Eğilip elimi öpüyorsun......
Bir yolcu bizi işaretliyor....
Köprüler gözümden düşüyor,
vagonlar köprü üstünden.....
Tam bu yaşadıklarımın önünden
bir-kaç tanıdık yüz geçiyor.

Bu yüzden yüreğimi yaktım
Suçlusu olası hüzünler

3-
Bir çocuğun sek-sek oynarken,
çizgilere basmamaya gösterdiği özen......
Bilmem neden.....
Hala anlamış değilim....birileri çizerken bu şekilleri,
içlerine okul bahçelerini alacak kadar,
ayaklarımı geç fark ediyor gözlerim..
Çizgilere basıyorum bilmeden....
-inan iyi niyetliyim.

Bu yüzden gururumu yaktım
Suçlusu olası boyun-eğişler
4-
Sakin bir kırmızı var mıdır....
Bana “durul”demek bunun cevabı.
En bakiresinde bile dünyanın....dudakların....
dudakları çocukların.......
Sanki onları ben yaratmışım gibi,
tanrısal bir edayla boyuyorum
daha koyuya.

Bu yüzden ellerimi yaktım
Suçlusu olası dirilişler

5-
Son zamanlarda fark-ettim
ne çok yol yaptıklarını.
Sürekli yön üretip,
çoğaltıyorlar seçenekleri.
Her kim-Senin bir tek yolu vardır,
hayat boyu taşınacağı.
Kimse hatırlamıyor dönüş yollarını

Bu yüzden sözlerimi yaktım
Suçlusu olası vaz-geçişler

6-
Şoföre rica ediyorum;
U-dönüşü yapalım...müsait bir yerde.......
İniyorum. Kendi üstüme yıkılıyor
boşluklarım.
Kendimden arta kalanları
olası aşklar için yakıyorum.

Haykırıyorum var gücümle
Ölüm kırmızılığımı çoktan almış.
Güneş bir yerlerde sessizce soğuyor!
Tanrı, tanrılığını benden çalmış.