Çocuk ve Ölüm

Tüy

                        Rü’yâ bu. Yoksa başka bir âlem midir ölüm?

Tozlu sözler bahçesi, rüzgâr sözler!
Örterdi çocukluğu, kar gülü
Gecenin asasını düşürürdü, yıldızlar
Gümüş yılanlardı sözlerin
Çıkış yolunu tutan gülümseyiş
                                               Söylenirdi…

Korku dökülüp yayılırdı geceye
Bakır tütsülerle solardı sanki
Ayın hançeri dolaşırdı yüzünde
Yıldız ölüleriyle süslenirdi düşlerim
Ürpertirdi yamaçların keskin dişleri
Dalgalar beyaz şövalyelerdi görürdüm
                                               Gözlerinizle…