Uçurum

uçurum anlatıyor

suç yok
suçlu yok
ne tuhaf!
cezalandırılmaktan söz ediyor durmaksızın

safi kulak kesiliyoruz kınından çekilmiş bu intihara
delik deşik oluyor aklımız
sabrın isyana durduğu yerde
esvaplar dikiyorum imlasızlığa

dış yüzüm nisan tomurcukları
geceye perdahlanmış bir güz ağrısı içim
suç hikayeleri uçuruyor
aşk pervazındaki kumru kanatları
:
kendimi dağlıyorum!

döşümüze çakılan ünlem
ve kıyasıya teslimiyet
ve kıldan ince boyun eğiş hayata
anlaşılmasın diye suya yazılan onca öksüz eylem
avucumda kalıyor
:
ipin yere düşen gölgesini anlatıyor hayat darağacına
sözünden caymamışlığını bir ölüm taziyesinin
uçurum kenarında
:
suçlu yok!