AĞLAMA! SOLMAZ GÜL

var olmak
ölümüne bir yarış….

nahif güllerden geçer aynanın sırrı
yerde mi
gökte miyiz
hangi zaman diliminden kopup geldik
umursamayız hiç

yaradır yıkıntısına kanayan
bir de sevda karası hüzün
turkuvaza sığınılır böyle
sonsuzu arayan o camdan bu cama
müzmin bir ağrıdan arta kalan izleğin peşinde

mavileşen yıldıza sor
hayra yorulur mu duyguezer kabus
tüle ağlayan acının geçitlerinde
sınanmadık mı yeterince?

mücerret bir hikayenin sandık odasına
mezuniyetimiz bırakılır bir gün
giz dolu
yarından alacaklı
kendinden menkul biraz
hesaplaşmadı halen özgeçmişiyle
biraz meşru hatta
güne dünden borçlu

birinci doğru:
-bilinmezden sonuç çıkaran yanılır en çok!

o ki;
güneşi dinledi kahinden
yok saymadı yaşam ve karmaşayı
huşuyla giydirdi geceyi kalbinin külüne

ikinci doğru:
-sır’ını dökmez soylu aynalar biliriz!

ve
'b u d a g e ç e r'
dedi kahin
'a ğ la m a s o l m a z g ü l'
rengini gizlemez ayna

sözün hükmüne çünkü
can suyu gibi sinmiştir kederiniz

üçüncü doğru:
-yaratır acı

-hiç durmaz! ….