BİLAL KAYABAY SÖYLENCESİ

artvin’in ğhod köyünden
-şimdilerde aşağımaden-
ozan kabakçıoplu’nun
birircik oğlu ziver
babasını topraklayıp atayurdunda
seferberlik sürgünlüğünü yaşar
beş yaşında bir çocukken
anasının sırtında

tay bir çerkes kızıdır
tûmalar’ın mekedîne

adana’nın binboğa’ya komşusu
toroslar’da unutulmuş iki köy

kayapınar kızın küçük kafkas’ı
oğlanın çoruh’u şar

adana’ya beş at günü
kayseri’yle maraş’a da
o kadar

mecburiyetten eşkıya
bu dağlarda insanlar
dostlukları su götürmez
kimisi kürt kimi avşar

ardıçlar kör saytaş dilsiz
yollar sıtma nöbetlerinde
atlar inadına huysuz
gece inadına sağır
kurt kuş haram uykularda

sahnelenen
çerkes’ten kız kaçırma

nal sesleri meşeliklerde yiter
mavzer ıslıkları dağbaşlarında
ağlar tekederesi

yarısı “doksan üç” erzurum
yarısı “seferberlik” artvin
dağlara yoldaş bir köy:
yüreğinde “yağmalanan tarih” acısı
kabardey mekedine
saygın gelinbacısı

kara kara sıva damlar
çerkes’le beyazı tanır
değişir köylünün rengi
evlerin yüzü ağarır

gelinbacı dokuz yürek anası
“âsi çocuk” altıncısı
bulgurlar kaynarken doğmuş
yedi eylül bin dokuz yüz kırk yedi

ağalıktan ırgatlığa
çobanlıktan maden ocaklarına
avukat yamaklığından öğretmenliğe
onuruyla omuzlarken yaşamı
iki ocak bin dokuz yüz seksen’de
kurşunlar sıkılır düşüncesine
ölümlere gider gelir bedeni
sağ tutar direncini

ölmelerde babaya can diye doğan oğul
dikili tek ağacı
otuz günün sonunda koklaşır babasıyla
sevinir can dostları
sönmeyecek ocağı

sorgularla sürgünlerle ödenir
karanlığa dikilen bütün aydınlar gibi
insanca yaşamayı savunmanın bedeli
hiçbir şeyden çekmedi
dilinden çektiğini

*

mayam çoruh’tan köpürür
kafkaslar’dan taşar sütüm
güneş binboğa’dan gülümser bana
toroslar’a düşen renkli tohumum

damarlarımda çoruh
yüreğimde Kafkasya
binboğa çıplak öfkem
toroslar dadalığım

dağım ben dağlıyım ben
gemlenmez bir suyum ben
çoruh’un kafkaslar’ın
binboğa’nın toroslar’ın
seven çocuğuyum ben