HEPİMİZ İÇİN BİR CEHENNEM

vakit yok her şeye yeniden başlayabilmek için

heyecanı kalmadı nefes alıp vermenin bile

insan ruhunun İsa’dan bu yana çarmıhtan kurtulamadığını,
bugün artık o çarmıhın hepimizin vicdanı olduğunu biliyorum

vicdansa çaresiz bırakıldığımız bir akşamdır
sabahı olmayan bir akşam

birbirimizden başka, hatta kimsenin kendinden başka
çaresi kalmamışken
sıradan bir akşama mahkûm olduk

yürüyerek çıkıp gidebileceğimiz bir odada
görünmez kapılar tutuyor bizi

dokunmanın şefkati şehvete (şiddete) dönüştüğünde

                                                               her şey bitmişti
şimdi bu şehvet hepimizin cehennemidir

iki bin yıldır bu cehennemde yaşıyoruz

başka bir cehennemin korkusuyla
her yeni günü ilk gün,
her yeni sevdayı ilk sevdamız sanarak

şükrederek yanıyoruz kızgın ateşlerde
ihtiraslarımız ve korkularımızla
acı duymayı bekleyerek

ne mümkün İsa’dan sonra acı duymak

(Kırklar Kitabı’ndan)