ortadoğu sperm sirki

rambo hangi düşün piçi-savaşa kerkin
henüz yazılmamış bir şiirde ölü tenim
ortadoğu paylaşım savaşında kefenim
bir damla çiğ üzerinde yüzmekteyim
döle yatan vahşi sperm sirki üzerinde
kanlı silahlar ve mızraklar üzerinde
bir çocuk ve bir ana göz çanağı yanan
gözlerinin derinliği dünyayı aydınlatan
bir kadın için tahtından olan esrik tanrı
her gece kişneyerek ipini koparak savaşçı
sessizliğini bozan ölülerin sesleri arasından
ölmeden kurbanın fışkıran kanını içen aslan
sallanan yatağın loş ışığı altındaki deprem
utkuyu kutlayan ışıkların kanlı giysisinde
ilk sigarasını güneşle yakan biri
ve zamanı içip bitiren son diri
uzanır sonsuzluğa mecalsiz
bir sicim ışık yakalamaya
dişi dudak arayan kör şeytan
bir yılkı tay olur göğsümde
oysa aynı ben değilim gelen
küllü ve kan gülü gömütlükte
başkaldıran son savaşçı sensin
ala şafakla at üstünde gelen sendin
dönenceler ardında sperm sirki üzerinde
yaşama tutunan bir sicim ışık ellerinde

bunlar ekvadorlu carlos’un çığlığı
bu gün dünden arta kalan nefret
alevinde ölen şair el-cahez ışığı
imgenin çatısındaki sağanak
deli fırtınaya meydan okuyan
kendi alevine bezenen o ışık
sarı benizli yeşilin içinde mavi
savaş ölümüne paslı uykuya dalış
ölü denizden inen denizci sapık
ve fuğuşa yatkın cilveli kadın
haşna-fişne yapmayı düşler
denizden gelen denizcilerle
şarkı söyler damağında tadı
arpa tarlası bereketli yaş-am
çelik parıltısı volkan ateşi teni
o aşkı çizdi gökyüzüne kanlı eli
birileri sessizliğin bedelini ödemeli
beni ve çocukları öldürüyor birileri
ölümcül bir yırtıcı derinlik çatırdayan
kutsal orospular budala çocuklar susun
sessiz olun artık
bizi öldürüyor birileri
güneşi kanatıyor birileri
ay geceleri dolaşmaz oldu
akbaba ve çakal ulumaları çığlık
yalnızlık ve balçık dehşetin yurdu
cennet için cehennemi sunan düzen
nerede bu sessizliğin kahramanları
nerede düşkünlerin onuru-umudu
adı belleğimize kazınan ulular
nerede o görkemli ölüler
yolun kör ve dilsiz tanığı
buz kentin sarhoş tanrısı
acıyı coşkuyla karşılayan
o sürü kalabalık ve keman
bilimin engininde boğulan
yitik çocuklar ve balıklar
bitmeyen o diri ışık seli
ve sonsuzluğun yüce eli
koyun ortaya yüreğinizi
dağlara inin denize çıkın
gülmek ve ağlamak için
hani bizi sen kurtarmıştın
o yaşadığın evi biz yaptık
senin sevdiğin kadın
beni seviyor mu
öldükçe diriliriz
sperm artığı değil
zamansız bir tohum
volkanız açan gonca
adımlarını izleyen göz
sessizliği bozan koca söz
bu yolun dervişiyiz-eriyiz
im kovuğundan çıkan şiiriz
ısırıp gökkuşağını öpen şair
düşlerin içindeki atlı kasırga
verimli toprakta gözyaşları
öptükçe dirilen gelecek
topla geride kalanları
şimdi gitme zamanı

dursun özden
1 ağustos 2006