ORTADOĞU SPERM SİRKİ
rambo hangi düşün piçi-savaşa kerkin
henüz yazılmamış bir şiirde ölü tenim
ortadoğu paylaşım savaşında kefenim
bir damla çiğ üzerinde yüzmekteyim
döle yatan vahşi sperm sirki üzerinde
kanlı silahlar ve mızraklar üzerinde
bir çocuk ve bir ana göz çanağı yanan
gözlerinin derinliği dünyayı aydınlatan
bir kadın için tahtından olan esrik tanrı
her gece kişneyerek ipini koparak savaşçı
bu sessizliği bozan ölülerin sesi arasından
ölmeden kurbanın fışkıran kanını içen adam
sallanan yatağın loş ışığı altındaki deprem
yengiyi kutlayan komutanın kanlı giysisinde
ıslak sigarasını güneşle yakan biri
ve zamanı içip bitiren son diri
uzanırdı sonsuzluğa yabanıl
bir tutam alevle oynamaya
kadın arayan başpezevenk
bir yılkı tay olur göğsümde
oysa aynı ben değilim gelen
mevsimsiz kan gülü gömütlükte
başkaldıran son savaşçı bendim
ala şafakla at üstünde gelen sendin
dönenceler ardında küheylan üzerinde
yaşama tutunan bir sicim ışık ellerinde
bunlar ekvadorlu carlos’un çığlığı
bu gün dünden arta kalan nefret
alevinde ölen şair al-cahez ışığı
ilk imgenin çatısındaki sağanak
delice fırtınaya meydan okuyan
kendi alevine bezenen kör ışık
sarı benizli yeşilin içindeki mavi
savaş ölümüne paslı uykuya dalış
ölü denizden inen denizci sapık
ve fuğuşa yatkın cilveli liman
koç katımı zamanı döle yatan
denizden gelen denizcilerle
şarkı söyler damağında tadı
petrol tarlası bereketli yaş-am
çelik parıltısı volkan ateşi teni
utkuyu çizdi gökyüzüne kanlı eli
birileri sessizliğin bedelini ödemeli
sevileri ve çocukları öldürüyor birileri
ölümcül bir yırtıcı derinlik çatırdayan
kutsal orospular budala savaşçılar susun
kan kusan bombalar
gücü kutsayan zorbalar
sınır başı-yitik adres taşı
ölüm coğrafyası neft yeri
hepimizi öldürüyor birileri
bak güneşi kanatıyor birileri
dolunay geceleri dolaşmaz oldu
çığlık-akbaba ve çakal ulumaları
yalnızlık ve balçık dehşetin yurdu
sizin uygarlığınız barbarlığın belgesi
nerede bu sessizliğin kahramanları
nerede düşkünlerin umudu-onuru
adı belleğimize kazınan ulular
neredesiniz görkemli ölüler
yolun kör ve dilsiz tanığı
buz kentin sarhoş tanrısı
acıyı coşkuyla karşılayan
o sürü kalabalık ve keman
bilimin engininde boğulan
yitik çocuklar ve balıklar
bitmeyen o diri ışık seli
ve sonsuzluğun yüce eli
koyun ortaya yüreğinizi
dağlara inin denize çıkın
gülmek-ağlamak doyasıya
hani bizi sen kurtarmıştın
o yaşadığın evi biz yaptık
senin sevdiğin o kadın
beni de seviyor mu
hasat mevsimi
öptükçe diriliriz
bir zılgıt-şiir alayı
bir zılgıt bin mermi
toprağın rahminde
zamansız bir tohum
volkanız açan gonca
adımlarını izleyen göz
sessizliği bozan koca söz
bu yolun dervişiyiz-eriyiz
im kovuğundan çıkan şiiriz
ısırıp gökkuşağını öpen şair
düşlerin içindeki atlı kasırga
verimli toprakta gözyaşları
öldükçe dirilen gelecek
topla geride kalanları
şimdi gitme zamanı
barış hemen şimdi
dursun özden
11 ağustos 2006
