İÇİMDEN ŞİİR GEÇEN EV

İçinden şiir geçen ev yalnızlığındır
rüyaya dalma!

evindesin, eski evinde
sözle örtülü evde kısa yaz
ceplerinde şiir gezdirir
konukluğu bitmez yalnızlığın
eski karanfil rengidir

içinden trenler geçer
serinler anılar balkonunda
bildik yağmurlara benzemez hiç
değişse de adresleri evlerin
her evin tarihi
aşktan da eskidir

adresi bir kapı açmıştır
kışı ısıtır
özler demli çayı
güldür,
göğü dansa kaldırır:

annemdir içinden trenler geçer
avuntudur, duruşu çocukluk
soyunur gurbeti düş kurar
ev zaman olunca
kapıya bırakılmış eşyalar
sıkıntıdan acımış
hayata karışmıştır

Varlık Mart 2000