KARANLIĞA IŞIK SORULMAZ

aydınlığı bilseydi
karanlığa sapmazdı
gözlerini sakladı
ışıktan kaçıyordu

bir gece hiç ağlamamalı
yıldızlara konup söndürmeli karanlığı
ötelere yollamalı eskiyen zamanları
dipdiri bir gecenin yağmuruyla ıslanmalı
ışıklı gecelere gülücükler doğurmalı

ışıkta mı kusur vardı
gözlerin mi kamaştı
bir şarkı daha var mı
yitirilen umut mu

yağmurlarla çoğalıp toprağa karışmalı
karıştığın toprakta bereketi artırmalı
yıldızları cömertçe yeryüzüne sermeli
bebeklerin yanağına gülücükler koymalı
yitmeyecek umutları doğan günde bulmalı

bir bahar daha vardı
papatyada açardı
renkleri de asildi
yitmedi ki zamanı

bir sabah yeniden doğmalı
gönülsüz sürgünleri toprakta bırakmalı
gökkuşağından bir demet menekşe toplamalı
yıldızlardan bir ışık yüreğine konmalı
güneşten daha parlak sevgide buluşmalı