DÜŞ ARTIK DÜŞLERDEN
sonsuz bir türkü gibi boşluktan gelişin
kaç akşam eskittim maviydi düşlerim
hangi yoldan gelirsin bilmeden bekledim
kusura kalma beklerken solmuştu güllerin
o günden bugüne kaç bahar geçti
hazan mevsimleri yıllara rengini verdi
hangi dal kırıktı aklımdan gitti
dimağım yorgun ya sevgin ne dinçti
ruhuna İstanbul pek de yaraşmış
günahın kirini yağmurlar almış
kaç güneş gün yüzü görmeden batmış
düşlerim düşlerim dalından düşmüş
git artık düşlerim çıkmasın yaza
devirmez bu sevgi bir dağı daha
koşarım bir kışta kara toprağa
vazgeçtim yazlardan beklemem baharı
