Vedasız Ayrılığın Uykusunda

bazen hayat doğmuyorsa
benim kısırlığımdan

rüyamın karanlığına uyanıyorum
yağmurlanırken gecenin boşluğunda
paslanmış aşktan kalma kırılganım
saatler aldırmıyor bana
gözlerim yeşili unuttu kaç zamandır
yanılgılar mı aynalarda biriken yüzüm
sen donuk bakışlı yalnızlık
yabancısıyım eksilen soluğunun
sözlerin geç kaldığı ayrılıkta
yenilmeden ölmeye hazır
koştukça yürüyorum kendime
karamsarlık ensemde kırışırken
uyanıyorum

Çıkın Dergisi Şubat 2002