GEÇKİ
alnın balkon demirinde miladını çekiyorsun,
elinde karıncalanan insan sesleri...
biri yaşıyor sen onu bazen kendin sanıyorsun.
kömür olmuş elmasların terzisi
rabbinden kıyı biçerken varışı kalmayanlara,
çocukluk'u anlam boyu susan bir arla onarmış
gidiyorlar birileri ondurmaz bir tazelikle;
ilkbaharda yaprakların ucuna doğru,
sonbaharda yapraklardan kuşlara geçiyorlar.
çember çevirmekten taş kesilmiş koydukları
nöbetçilerse başında, ölçerlerken:
ilkelliğin (mi) doğurur(muş) doğanın belleğini?
hastane önleri kaynar delikanlı kırmızısı,
alnın balkon demirinde bütün göllerin dibinde.
