GÜZÜ İNCİTEN YARA

suların inceldiği yaz günleriydi…
atlar büyürdü göğsünde

hız gibi duran şeyler vardı
akşamları eve dönüyordu gün.

gitmek yürürdü!..
nasıl yeşildi evler nasıl beyaz
inerdi gökten ay

oyun bilmediğimden olsa

trenler varmış
giden akşamlar gibi…

yeni bir yaz derdim
bulutlarda kuğu
yakardı kanatlarını…

gittiğin yerde yokluk
tenhada aşk
susardı…

kaldıkça güzü inciten yara büyür!..

memeler taşardı taşlıktan kekeme
bir kadın kendine bakardı
durmadan nasıl bakardı

akardı kokusu göğün
bölünürdü zaman
böylece ölürdü
tenha…

üstüne yıkılırdı güzelliğin
kaldığın aynada

göz sığmaz çünkü
durulur rüya

kayıklar bulurdum tarlada
içinde uyurdu zaman