kovulmuşlar kulübü

yangınlar başlatan gelişlerden erte
ertelenmiş suretlerdik suların yaprağında
gün tozu, gümüş söz ve ardıçların türküsüdür
kalbimizde süreğen acılarla şakıyan
tekrar bir ömrün redifi olurduk terk edilmeler atlasına
sürgün ve sarhoş, kederli ve zelil
şifrelenirdi aşklar gıyabımızda, sonrası yağmur

ve ateş bizdendir; rüzgar ve dağ, iki yitik arzu
kekeleyen bir aşkla beklerdik sevinin kapısında
akrep ve çember bizdendi, bizdik zehir...

koş şimdi asrın ardından, yerle yeksan olsun gül dediğin
öldür kimliğinden iz süren kuşku devletini
çağ boynunda kanlı bir yafta
ve hiçbir farkı yok asra çak demenin şiirde
aşka sevi demenin
ses olsun senden gelen,tutuşsun sümbülteber göğüsbahçemizde

sen, kovulmuşlar kulübünün kentli bedevisi:
aşkı tutukla, ateşi daha da körükle
sürsün bu kırılmış şarkılar
sen gittikten sonra da bu tenha yerde!

yılmaz arslan