avcı

yok bağışlamam kendimi... çok zaman yitirdim
alışkanlık oldu bende huysuzluk, kabul etmesem de
hiç nedeni yokken üç gündür durup durup
yolları dinliyorum, gidip de görmediğim uzakları
geç kalmışım da beklettiğim biri var sanki

körelmeyen bu ışıkta çözemediğim bir şeyler var
kanlı bir bıcağı anımsatıyor bana, serilmiş bir ceseti
hâlâ duyabiliyorum çığlıkları... daha da kötüsü
benmişim o ömrünü avuçlarıma sunan avcı
durup durup hiç yoktan ağlamaktayım üç gündür