KARIŞTIK İNSANA

                             e. özdemir’e

anlı akıtmalı kısraktı gece
ala bir şafakta
yavruladı avlusuna zamanın
doru bir tay gibi ayaklandı
gün
iliştik yanı başına sabahın
ki
teknemizde ilk ışıltıları
düşüncenin en derin denizinde
iz
karıştık insana

gözlerimizden mavi sularıyla akıp geçti gece
yıkandı ruhumuz
bencillik kirimizdi arındık
sırça köşklerinde bırakıp
kibirli bencil(lik)leri
zümrüt bir denize
köpüre köpüre aktık
insanın özü
özü derinliğidir
derinliğinde
insana karıştık

09 kasım 1998/29 kasım 2005