GECEDEN İNTİHAR KAZIYAN

heykelin kanı yerde sekti
çürüyen suskunluktur adımda
senin incinen öyküne katışık
duruyor anlam olduğu yerde
derinlere itemezsin ki etlerini
çünkü ayrıdır sesim vişneçürüğü gözlerinden

yazılır mum
alevin dikensi değirmeninde
bir yazıtın tozlu gölgesiydi
gömleğinden acıma giydiğim
çekik gözlü bir ölümün tercümesiydin

inceldiği yerden ağladık geçmişin nöbetlerine
kendi kamçılarını büyüttü ömür
bir zamanlar güzlerimiz vardı
kırmızı ve turuncu saksıların içinde
bir zamanlar faytonlar kaçırırdık
yalnızca göklere adanan hazin bir sevişmeden
atlarımız yoktu
külü soğumuş ateşlerde erimiştik cumbalı mazimize

heykelin alnı yüzümde seyirdi
döktüler tozdan gülüşleri suya
ve aralandı karanlığın sicili

bundandır
ölüme uçurduk şiirden cesetlerimizi