GEÇMİŞ

I.

 

Upuzun bir gündü, usulca

çıkardın üstünü: kısacık bir gündü

 

klakson sesleriyle egzoz dumanlarının

ucuzundan şarkılarla telefon kabinlerinin

her zamanki karmaşasında gazetecinin

sağ tarafta hiç kimsenin bakmadığı

‘park yapılmaz’ levhasının...

tülden ve perdeden, kapalı pencerelerden

sızıverdi saçlarına, sanki hiç yaşanmamış

hiç yaşamayacakmış gibi karanfilleri

koklayıp koklayıp da orada, plastik

bir kaba terk eden, ıpıslak bir ağustostu;

çarşafları terleten.

 

Yine öyle usulca saçlarından, tülden

orada bir iki sandalyenin, sobanın

hiç bitmeyecek hevesinden...

 

Kısacık bir gündü, hani

çoktandır gelmeyen. Kalsa

takılıp kalsa pencerelerden.

 

 

 

II.

 

Yatağın kenarına ilişmişin de akşamın

kızıllığı var ellerinde, yüzünde

sanki ben buradayım der gibi, ama çok

çok alçak sesle söyler gibi bir gülümseyiş

ellerin yatağın baş ucuna uzanmış:

siyah beyaz bir mutluluğu, bırakıp

bırakıp da yakalamak isteyiş, belki

( sonsuz çekiminde o düş yataklarının )

biraz zamanı yakalamak isteyiş...

 

Geçmiş mi? Bakıp bakıp da ağlayasım gelir.