KAN YÜRÜDÜ

Yedi konaklık yol kaldı sevdiğim
Senle gün arasına, senle güneş
Senle üzüm ayına, kiraz ayının on beşine
Yetim hakkı yemişler gül bayramında
Şu dünyanın ortasında üç yudum suyla
Kıtlık getirmişler, yedi yıl diz üstü yattık
Yedi mum yaktık da sevemedik başka kimseyi
Hep onlar oturdu aysız ormanımızda
Bir adı da yazbaşı, şu bildiğimiz denizin
Ondan kan yürüdü üstümüze
Kara yün astık ortalık yerlere
Bizden iyiler varmış dünyanın penceresinde
Bir açtık geyik kemiğini, açtık yedi dağın çiçeğini
Kan yürüdü olanca şehirlerin üstüne

Yedi yerden yamalı sevdiğim
Şu bizim aşk dediğimiz mutluluk incisi
Ben o yılan kılçığını bulamadım
Dört döndüm nisan yağmurunun üstünde
Gelişini guguk kuşuna duyurdum

Seni gözden düşürmek istemedim
Anneler tertemiz, babalar yaban adamı
Kan yürüdü, sokakların bildik taşlarının içine
Kara boya sürdüm tüm gidişlere

Şehrim dört kanat, dört yerden yaralı
Aç adamın ekmeğini çıkardım ortaya
Bu beyaz; yollara çizilecek
İsteyen ortaya dökülecek, isteyen günah adağına