MASALAR

Adını iptal eden tedirgin yaşamınla
Bir çiçeği sulamak gibi yazdığın şiir
Sigara içmek gibi çizdiğin her desenin
Yonttuğun her ağacın, şafağa yaslanarak...
Uyuduğun geceden bir daha uyanmamak

Orda masa kurulu; kimler kimler yok ki
Kar’lı saçlarıyla Dıranas, Cahit, Ziya
Bir kıyıda misafir gibi Behçet Necati
Hüznü gülen gözünden taşan Cemal Süreya
Acısı masaya sığmayan Turgut Uyar

İnce yağmurluğuyla üşüyen Orhan Veli
Derin kederiyle Rifat, Aksal, Külebi
Kocaman yüreğiyle avluda volta atan,
Sol göğsünde elleri; Nâzım, Arif, Bezirci
Boynunda stetoskop; Kansu ve Behçet Aysan

Bir iskemle de bana ayırın istiyorum
Masanın en arkası, kıyıda tutunup
Öteki masayla da söyleşmek istiyorum
Eloğlu’yla, Hâlet’le, Cansever’le, Asaf’la
Yalnızlığı paylaşıp dertleşmek istiyorum

Günler bildiğin gibi, insanlar aynı insan
Kahrediyor insanı bir düğümle yaşamak
Yaşamak, yazmak daha zor sizden beri
Gayri halimizi aynen böyle bil,
Bil ki Altıok Metin insanlar hâlâ Kâbil