PÖRSÜYEN

... ankara’yı izmir’e bağlayan devlet
anıyolu’nda olası tüm kazalara...

göndermekle dinmeyecek mektup yırtığı sesimde
sessizlik kent çabuğu bir makasla
dokunsun diye pas hızında diline,
içimin bülteninde yüzün koyu bir manşet...

ses “bekleme yapılmaz” haliyle
dökülünce bir ucundan asfalta
boşlukları iyi değerlendirilmiş
kağıtlar gibiyim elinde...

tersini kullanıyorum susmanın
dokunmayı tersinden başlatıyorum mektuplara
yazarken hep birlikte kokacağız demek
rengini silgilere bekleten yanılma akşamlarına...

şehirler böyle de kapanır adına
keskin bir zarf ağzı
bulunca tut/kal...

elyazını taklit eden
tiz bir vedayı çürürüm ben
yaşamın buz olarak kırıldığı yerde...

pul, yaradır kayıp bir mektubun teninde...


(Şiir Odası 4 /  Nisan 2000)