ŞAL VE AKİK

Ağaran yıldızlara aralanır sabah, pencerem,
Açılırdı raflardaki akikle göz göze uykum
Odamın ruhunda onunla parıldardım beraber
Bir zamanlar bir şal
zamandan yola koyulurdum;

Anımsarım, insan
sesi çıkarırdım bir zamanlar,
Köpeklerim akşamları aşina dönerdi geri.
İçine yüzlerce balkon saçılmış o boş vadide
Öyle tatlıydı ki bedenimde gece temmuz yeli.