EŞYA

hayatın şeffaf resmi

okudum
dağıldı mürekkebi

tılsımını ziyanla besleyen sarı
hatıradır... yapraklarını
söker kalbinden
– eşya

baktım dönüyor
anahtarı dilin

oymuş! kutsal günahı
kalıbına döken masal

zaman sızdırmaz kumaş
rulo halinde belleğimde
serili
toprağında (askıda kurumuş, gövdesiz
bir kadın ilenir
damda ahraz feleğe)

acıları dile doğrultan
nabzı durmuş yalnızlığın aynası
– eşya
mesul değil kaybolan insandan