Pano

bir öpüşlük şarap kalmıştı dudaklarında
turuncu yeşilin içinden sıyrılıp da seherde
sarı olmak için maviye sığındığında
seninle küçük bir pencerenin önündeydik
bir meyhaneye sabah oluyorduk beraber
kırmızı belli olmuyordu kızıllığımızda

bir öpüşlük şarap kalmıştı dudaklarında
ve hiç bukadar güzel görünmemişti deniz
saçlarının yüzüne düşmesinden midir yoksa
yüzündeki berraklığın suya aksinden mi
çabalıyorduk iki küçük karınca gibi
içinden yol geçen yerler zamanla
biliyorduk şehir oluyordu biliyorduk
bir meyhanenin orta yerine şehir kuruyorduk

bir öpüşlük kadardı şarap dudaklarında
kadehe koymaya gerek olmayacak kadar
hep "siz ölümlüler" diye başlarken konuşmaya
yalnızlık. hiçbir ses duymuyorduk
bir aşk geliyordu yanımıza ikizler burcu
biz dudaklarımızda bir şehri tamamlıyorduk
kadehe koymaya gerek olmayacak kadar

(Hayal dergisi sayı 7-8 nisan-mayıs 2004)