Kış Bastırmadan

Kış bastırmadan bir kiraz profili çiz eline
Soğuk girmeden demirin içindeki ismine
Biraz daha palazlanıp bilgilenmeden pas
Güneyli gecelerinde herkes kadar İstanbullu
Çocukluğu kadar insanın Niğdeli biraz
Gençliğinin kitapları gibi yırtık ve yasaklı daha
Bizim yalının leylekleri gibi, uzun bir yola hazırlanan
Beş yıl önceki halimiz gibi daha bir kiraz profili çiz eline

Geçen hafta kaybettiğin bir gitmeyi, bir durmayı
Aztek mitlerinde adı telaffuz edilemeyen bir tanrı olmayı
bir avucunda anorak bir çiçek tutabilmeyi daha
Ki artık misafir olarak kabul etmeden
Bir harita için kötü şeyler hissedebileceğin anı
Hani bir zamanlar özel günlerde taktığın özenle
Bir iyiliği, bir hoşgörüyü, bir anlayışı
Yine öyle küçük bir ataçla iğneleyip en kolay yerine

Yavaş yavaş toparlanıyor her şey – bu şiir bitiyor-
“bir şiir bitebilir mi? Ben de bilmiyorum. Gürül gürül
bir plak çalmak üzere şimdi atmosferde, daha bir
yara yan etkisi gözlenebilir. Artık uzun geçmişler
takılıyor balıkçı ağlarına daha daha
tepeler göğeriyor gün batımlarından sonra. İşte
bir şiir bitebilir mi? Bitemez mi? Bilmiyoru ben de”
kış bastırmadan bir kiraz profili çiz eline...