TEBEŞİR

dağı basar soluk kesen kar
bardaklara dolar salaş meyhane

bakışların benzediği aynalar
solar günbatımının rengiyle

kurşunkalemle cilalar tırnaklarını
sırlarını şifreler sesindeki melodiye

gizli bir sevişmeyi içinde sayıklar
sınıfta kalan hüzünlerle

çivit mavisi geceliğiyle yatar
geometrisi olmayan kanepede

polen gelincikle boyar benliğini
memeleri çiçeklenir bu mevsimde

tebeşir tenini durulayan kızlar
ağlar o yurdun çeşmesinde

yenilgisinden sonra başlar cesareti
un yolunda yürür altuni gecede

mektuplara uzaklığını koyar
yaşarken yazılmayan bir öyküde

sorar kalem nerede defter nerede