ANNESİZ ANNE!

İ
aşk yaşamamış anne çocukları
yalnız olur
yanlış olur
bir doğruda bırakıp kendini

İi
asma yaprağıyla yatar
şaraba hasret anne
çocukları
diken büyütür içinde güle karşı

İii
annesiz büyümüş anne çocukları
çabuk erişilmiş erişkinliğidir öksüzlüğün
çölsüz su topraksız yağmur

sözcüğünü sözcükle birleştirecek bir bağlacı
olmaz
Veya’sı
hep Ve!

İv
şair anne çocukları
kar
anlık
olur
hep bir avuç kalır
başında dağın
boş
eteğinde zencefil sesinde dövmedir
kızları
karanlık çıkar sakalları oğullarının!

V
göl kıyısında büyümüş anne çocukları
acı su kokar!

on beşinde kanıp sazlığın yeşilliğine
bataklığa kaçar!

Vi
nehirde çamaşırı yıkanan anne çocukları
tatlı su tenlidir
tuzlu tenlere yatırır yaralarını

nehre özenip yatağını ıslatır
denizden uzak durur
korkutur tatlı su balığı kalamamak!

Vii
çay kenarında çocuk kalan
anne çocukları
demlidir
çay kokuludur
balık bakışları
gece yarısı kendini
rakının güvertesine vurur

Viii
kuş besleyen anne çocukları
erken uçar
hep bir çift kanat büyütmüştür
içleri
mavinin tonları için çalışır!

İx
kör karanlıkta doğan anne çocukları
aydın olur!

gözlerindeki ezilmiş kara üzüm
küp bakışta pekmeze durur
boyutsuz hayatta üç boyutlu aşk

X
ve annesiz kalmış
anne çocukları
göğe atılan toptur
tanrının tutamadığı!!!.