GÖKYÜZÜ YOK BAŞIMDA

gözlerim,
görmekten öylesine
kanıksar ki duvarları,
bir şey görmez olmuş
artık kör.

binlerce duvar
yükselir içimde sanki
gökyüzü yok başımda,
yalnız binlerce duvar.

sert atışı
yorgun zayıf kalbimin
en büyük düşler bahçesinde
hep yeşeren.

rus ruleti sanki
içinde bir yaşamın
ki usta bir yangın
başlamış orda inceden.

yalnız
tutuşur haresi bazen,
usulca,
derken bir ışık sızar da,
geçerek
hava boşluğu
altından kapının,
kalır derinlikte
çöker de.

(20 Eylül 1980-Mamak)