ZAP, YÜREĞİNE AKIYORDU YOL BOYUNDA ÇOCUKLARIN
Yol boyu dizili adamlar bakıyor nereye oy oy
Tespih taneleriyle çekiyorlar gurbetin adı yalın
Hangi enlemde ter döker ki insan ağlamaksızın?
Hangi makamda okunur yolda türküler yanık yanık
Kara koyun sürüsünde keçiler arkadaş olsa da bana
Havamda bulut altı duygular kör, sağılır yana yakıla
Zamansız ne coğrafyalar tanıdım her göğe bakışımda
Unuttum bir an geçmişi ki, döl tutmayan çiçeklerde
Islığı anlaşılmaz mor sularda aradım yitirdiğim kimliği
Hazırlanıyor doğa, sular kabarıyor, akşamlar erken burada
Kendini ne denli yalnız hissediyor insan ağaçlara bakınca
Yüreğimse hangi vahşi geçitlerden geçecek daha kim bilir?
Soramazsın ki her gördüğün yalın ayaklı çocuğa nerelisin?
Gözlerinden akan yardım selinde, uzanan elleri yoksulluğun
Derin uçurumuna sürükleyen ey kravatlı eşkiya sen nerdesin?
ömer akşahan
09.11.2004 / Yüksekova
