KALEM ve NÛN (*)
“dil varlığın evidir”
borges
-1.
kalem ile nûn şerh oldu, yetmez akıl desinler
levni’nin hokkasında kokmuyor gül desinler
al beni, baloncuklar uçuralım deli rûzigâra
akıt kalbini bir fakirin kalbine, kâmil desinler
günlük hevesimin palyaçosu/gezgin, göçebem
sürüm divânda berceste, câhil desinler
gülüşünü aynalarda unutmuş lösemili çocuk
ölüm karanlık bir dehliz, menzil desinler
sokaklar ayartılmış, çarpıyor yüzüme gece
cerahatli bu kente dokunmaz dil desinler
-2.
benim mızıkam yoktu / tel örgüden geceye
sızarken yırtılmıştı damalı gömleğim
hızla tükendi takvim, suflörüm dilsiz çıktı
dönüşür aynada çığlık aşkın simyasına
aç bir putun süslü hırkasına
bu çapul, bu talan/köle diye aklımızı
mürekkep yaptık mu rabıt hokkasına
buzda yürümek gibi bir şey aşka düşen söz
sanat ucube, poetika gaf-û zâf! nerdesin?
imzasız bırakıyor mektubumu bekçi düdükleri
alışılmadık yüzüyle kaçışıyor sûret
zihnin heyûlası şimdi hikmetli söz,
sehpada denendi & alkışlandı ihanet!
sisle gittiniz, üşüdünüz/varoşlar esnedikçe
ağıtlar söylediniz ateşe, baruta, güle
hikmet ve nûn, örtün levhayı gurur!
mahlâs sakla beni dal arasında verme ele
canıma kıyarsam alacakaranlıkta olur
sigaramdan çözülen dumanın kemendiyle
kül savurur simurg düşlerine ihtiyar arûz
kapılanır ilkbahar korkunun dişetlerine.
-3,15
bakışın saklıyor hep bir şeyleri/sön
dürülmüş kirecin duvarda müphem
ve baş eğmeyen tedhişi
yüzleşsem maktulle, yalnızlığımı anlatsam
kuzey panjurunda ışıyan deniz fenerini.
dudağında kan pıhtısı/iyi halden geceye
bırakılan şaiR! lâl şimdi kelimelere yük-
lediğin imge
uzun ve devrik çoğalan müsveddelerimiz.
söz meclisinde sazlar/ahîr zaman simyageri
akşamsefaları ceviz sandığın felemitinde
adını suya yaz. suretlerden kelimeler yontalım.
-3,45
çekerim üstüme gecenin karanlığını
başka bahar değilsin kalamazsın ayazda.
şimdi yoroz ışıklarını toplayacak denizden
ayağı çabuk teknelerin su kesiminden
sözüm kayda alınmasın, imzasız kalsın mektuplar
tecrit, afili ruhumda fırtınalar koparıyor
kayıp ilânı ile girdim, adresini kaybettiğim şehre
kalbim! bana muhalefetin şerh ister
sözcük ister yeni bir şiirin berhavası
