YİTİK KALYON

sır kalmadı. sızı yok! bulanık suda açtığım
papatya falında sana gidiyor resimler. yolculuk!
buruşturulmuş müsvedde şimdi… o ateşten dize

kırık aynalar tapınağında güvercin sürüsü
kadın elinin uçurduğu meneviş/ten düşler.
gece! büyülü pelerinini sermiş üstümüze.

derin sulardaki batık, gizli bir âyinden
sürüklenir durur ejder masallarına.
bakır tenli kadınlarımızı anlatır bize.

yatağımda ölümün sıcaklığı. hayatın çevirisi
gibi muamma, gibi sırnaşan esrâr. teknelerimizi
yakmışlar! ateşin sûreti düşeyazmış köze.

buzdan külçeler göstermiyor yüzünü
suda ay olmuş bedenimiz, yarılmış sular
buğudan bir kalyonla açılırdık denize