Mezarlıkta ıslık

ıslık çalmıyorum artık mezarlıktan geçerken

kırık bir tapınak takılıyor adımlarıma
bir zaman aralığı sağıyor düşüncelerimi

benden sonra ıslık, ıslıktan sonra tufan
bir bulutu ötekiyle çarpıştırıyor zaman
geçiyorum hayatla ölümün ışıksız aralığından

düşmüş, acıymış, aşkmış, tekbaşınalıkmış
yıldızlara bulaşmış gölgeli yürüyüş diyorlar
duyuyorlar yaklaşan ayak seslerini zamanın
bakıyorlar: karanlığın örtüsü çoktan sıyrılmış

hayat, gergin bir uykuyu andırıyor çoğu zaman
düşüşler, arayışlar, tedirginlikler içinde
blr kağıda adımızı yazıyorlar, sonra mermere

herşey kırık birbiriyle ve birbirinden
acı çığlıklarla ayrılıyor şimdi herşey

ıslık çalmıyorum artık mezarlıktan geçerken.

Bâki Ayhan T.
Edebiyat ve Eleştiri Dergisi Temmuz-Ağustos 2002 sayısı