Küflü Defter

evvel zaman içinde bir adam
(evvel zaman bir havasız fanustur)
aslında bir müzede; şimdide ve buradaymış
daha ortaokulda iken, diken
gibi bakan, kadın kokan
bir kız vardı Feride
çok yaklaşıp yaklaşıp öpemediği

ikimizin şâha kalkmış utangaçlığını
kadın kokusuyla bastırıp, pamuk helva
sesinde gizlemesi: "nerdeydin?
yüzünü gören cennetlik!"

sen bir masal mı oldun?

evvel zaman içinde pamuk helva
gibi eriyen bir öpme isteği sahnesi
bir arzu kitlenmesi...

çocuktuk biz çok güzeldik!
ama bunu bilmiyorduk...

eski bir defterin küflü kokusu
eski defterlerde duygusu saklı şu şiir;
koşuyordu iki çocuk bir güneşin altında
biri kız biri oğlan
duraksayıp da bâzan
gülümsüyorlardı karlı dağlara
doğru nefes
nefese

evvel zaman, bir havasız fanusmuş

oynatınca göz kırpan Türkân Şoray'lı
bir cep aynasına bakarken
dehşetle anlamış bunu

E Dergisi / Nisan 2001