Haziranda Kaldım

     -sevgili ismail bora özcan’a-

boş kumsalda ıslık sesi
hüzün desenleri cizdi yüzüne
bitmeyen yazın
çürümüş çicekler etinde
güçlü değil gidecek kadar
lodos yandı güneşin gözyaşıyla
poyraz da esmeyecek
yetişemedim yarına
haziranda kaldım
omzumda kan yükü

şimdi yakalamıştır gölgesini
sisli gözleri şiir çakan mum
'yaz ortasında üşüme'
ateş böcekleri dizili parmaklarında
git peşin sıra duyarım
gerçekle sanrı ayrımsız
koridorlarda

-dokunmadan
karanfilin mürekkebine
gri saplantısında sarı gün çocuğu
alnımıza çaktığın dizeler yazgı
çizgiler kırışsa da
değişmeyen-

kurşun ıslattı kağıdı
şakağında vurulmuş şiir
tut kaldır dehlizlerinde sürükle
bilirim 'eskimiş temmuzları'
yenisine geciktim

İmgenet Edebiyat Seçkisi Sayı:10 / Ekim 2003