Ayten MUTLU, 1952 - KAYIP NOTA
gece, bir yalan söylese bana
labirentler, eklemler ve yaratan ışıkla
yaramı yıkacak bir yalan
biliyorum sadece sözcükler kaldı
kaçışlardan, boşluktan, tutkudan
uçurumdan
müzikten yapılmış
aşktan
eksildiğim ayna her bakışımda
Ma'ın kayıp gövdesinde açan gül
kristal bir düşten çıkıp gelmenin yüzünde
ateşin eğdiği rüzgâr
sen
hatırla beni
gece bana merhamet et
çünkÜ gÜnler yılan yuvalarını örten
ağır kayalar ve anlar
anlamıyor derin acımı
gece, bir yalan söyle
kırılmış ışınların raksında
dönen bir sarmal olsun
yarıda kalan müzik
sararmış sayfalardan dökülmüş bir yalanla
sildiklerimi
yeniden yaz beklemenin sınırsızlığına
sadece melekler mi bağışlanır
adı unutmak olan
iksirin son yudumu?
ey şimşek lekesi zehirli mürekkep
kıvılcımdan fırari kül
soğumanın alevi, sen
çıngıraklı ormanın kayıp notalarmda
gizlenen aşkım
beni fısilda sona
E, Mayıs 2004
| 
