19- Roni MARGULİES (1955)- MEVSİMLER
Herkesin başına gelebilecek, çok sıradan bir olay. Herkesin çevresinde böyle insanlar bulunur. Güzel olan bu sıradan olayın, bu sıradan insanların yaşadıklarının doğalmış gibi anlatılmasıdır.
Bu, sanıldığı kadar kolay bir iş değildir. Deneyin isterseniz.
MEVSİMLER
Bu kışı da devirdik, derdi,
Şubat’ta bir gün güneş açacak olsa.
Saçmalama, derdim, kar bile yağar haftaya.
Olsun, ne önemi var, ne kaldı ki
şunun şurasında ilkbahara?
Telefona sarılırdım kar yağdığında sonra,
Hani, derdim, hani bahar, dışarı baksana!
Say bak, derdi, kaç günü kalmış Şubat’ın.
Tartışırken biz böyle, bahar geliverirdi.
Daha kötüsü, Ağustos başlarında,
yeni dönmüşken Londra’dan ben,
Bu yaz da bitti, derdi birden, Ağustos’un
kıştır zaten yarısı. Dönüşün yaklaştı.
Hayır, derdim , dışarısı kırk derece,
dört haftası var bu ayın daha;
buna bir de pastırma yazını ekle.
Ne eklersen ekle, derdi, geliyor işte kış yine.
Aceleye getirmeyi sevmem ben mevsimleri.
Zaten geçiyorlar. Zaten geçiyor yıllar.
Beş kış devirmişim işte Fikret gideli.
(Adam Sanat 212, Eylül 2003)
|
