Mustafa Altay SÖNMEZ - HINÇLA EZDİĞİN BAŞAK
ıssız dağ eteklerinde soluduğunu duyarım
Nemli mağaralarda ki ilk çağ yalnızlığına çekilirsin
çatlamıştır ellerin ve kayın ormanındaki yaprakların damarı
isli bir yapışkanlıkla toprak
ve otlar diridir ayazda
Bulanık su diplerinde beyaz baldırlı kadınlar yatmaktadır
Güneşin soğuk bulutlar içindeki belli belirsiz parlaklığını onlarla paylaşırsın
Kasaba çarşıları kızgın yağ ve izmarit kokusuyla kaplı
Yorganlar yanmıştır, asfalt yol kenarlarında harabe işçi lojmanları yükselir
Garlar, elektrik santralleri, yosun tutmuş ve paslı bir hat boyunca
Yük katarları uçsuz bucaksız bozkırların ölüsünü taşır.
Ezersin hınçla o çorak toprakta kurumuş buğday başağını
Namlun çevrilmiştir sığır gözlü bir kısrağa
Ve alınterin o büyülü güzel et parçasıyla
Nemli mağaralardaki ilk çağ yalnızlığına çekilirsin
Issız dağ eteklerinde soluduğunu duyarırn
(Şiir ülkesi, 36 ) Mustafa Altay SÖNMEZ
|
