Alper GENCER - PEŞREV
PEŞREV
sabahları sabahlardan kıskanırım durmadan
korkar cünüp ölmekten köprü kuran mimarlar
tayı büyüten bahçe anne atı da besler
gün iner yıldızlardan yağmurluk bulutlara
gece döner geriye, sabahı kıskanırım
yıldızlar ki ölmüştür, ölümü kıskanırım
başlarım ömrümün her sabah yenisine
eskiyen gövdemi yanıma alırım da
her sabah tazelenen gövdemi bırakırım
nerenden ölürsen öl, omuzlarından ölme
bin şu ata sür uzağa, atından ölme sakın
merdivenler dayadın madem kısraktı canın
ihtiyar bir sakaysa olmayı arzuladığın
su testisi suyolunda kırılır deme sakın
ömrümce yük taşıdım birçoğunun ismi dert
o yükler iki omza bindikçe gebe kaldım
iki omuz bir yürek doğurunca anladım
önüme susuzluklar, karanlıklar önüme
anladım, anladım, anladım deme sakın
(dergâh / 200) Alper GENCER
| 
