Ahmet TELLİ,1946 - KÜF
Dipte: Acının ve can sıkıntısının
Boşluğun ve en beterin dibinde
Solungaçları tıkanmış bir balık
Ara sıra yokluyor cürufun içinde
Sınıyor kanattan ucuyla bir zoka
Hayat mı diyorlardı içgüdü mü ne
Sahi var mıydı. Üşeniyor artık
Düşünmeye o eski birzamanlar'ı
Zoka çekiliyor yukarı, bir umutla
Dipte: En dipte unutulmanın değil
Çekilecek en uzak kıyı budur diye
Üzgünlüğünden habersiz kalınsın
Son kabarcık da sönünce yosunlar
Kıpırtısız, öylece. Yüzey duygusu
Kaybedile kaybedile
Solungaçları tıkanmış bir balık
Unutuyor şimdi küfünü, küfrünü
ışıksız kalan bir dünyanın
Yasakmeyve, Mayıs-Haziran 2005
| 
