Tuğrul KESKİN, 1960 - TUBA BEYAZ DENİZ
uzaklaştıkça bozkırdan
içimden geçiyor çakal sesleri
odanın ortasında masmavi,
Denizlerin en gÜzeli
köşe bucak saklanmış
sandıklar dolusu şiirler ki
'Sevda Sözleri' bir değil
ikiden çooooook çoğaltmış
şiirler basıyor uykularımızı
dört üç iki bir (o karadayız)
siyah sandalyede uyuyoruz
üç artı bir (a, Ankara'dayız)
çocuklar diyorum uyanın
uyandırın kızıl sandalyeleri
çıkacağız birazdan Ankara'dan
dışarı, o sonsuz bozkırdan
o sonsuz bozkırdan, dışarı...
Lacivert, Eylül-Ekim 2005
| 
