Müslüm YÜCEL, 1969 - VEFA
Sen kanatsız bir kuş oldun Daldan dala uçup durdun
Bir adam, karısının rahmini ovdu Kurt pisliği ile. Güldüm. Deniz yüzüme
Bir ayıp gibi vurdu dalgalarını. Saçının Üç telini aldım, üç kibrit çöpüyle yaktım
Büyüm tutmadı. Karganın kanını döktüm Perdelere yapıştım, dua ettim, dilek tuttum Diz kapağım, burnumu emdi geceler boyu Kara bir horozun kanı ve bal denildi
Denedim. Tırnaklarını kes dediler Ayak uçlarından ayrılmadım İkimizin tırnakları yandıkça ve kapandıkça Ayaklarına, biliyordum...
Yeşil kurbağanın dili, uyuyan kadının göğsüne Sürtününce dili çözülürmüş, benden içre Denedim. Kırk bir çeşit baharat, kırk bir saat Tuz yaktım, ekmek kırdım, suyunu içtim kirin
Gitmemen için, Çarşamba sabahı Yumurtasız kara bir tavuk kestim, olmadı Üç vakte kadar üç yıldız kaydı Üç gömlek değişti yılan, ben Üşüdüm
Kanatsız bir kuş olmuştum Bütün bahçeler senindi
Ölü Evi / Yom Yayınları
|