Selami KARABULUT, 1970 - BAYKUŞ
gecenin kapattığı izleri açarak ilerliyor ay
düşünüyorum da çok eskiden bir kez daha...
arıttım kalbimi anıların sahte yaygarasından
belleğimde tek dedemin “vara vara vıra” ünlemesi
unutmak ve anımsamak... sık sık kapıldığım gelgit
anladım artık, yalnız geceleri seviyorum kendimi
karşı gecekondular da soyundu küçük ölümün koynuna
yine başbaşayım işte baykuşun uzayıp kısalan sesiyle
zaman ah! evet çocukluğumdu, bakıp da dolunaya
şaşkın bir hevesle dokunmak istemiştim göğe
Kendine Kırgın adlı kitaptan, 2007
|
