Cevdet KARAL, 1967 - KAR
son ayak izini de örten karla
sen bu şehri
aşk masumiyetine bağışla
sabah fırtınada
bulvarın iki yanında ağaçlar
baktım evlerinden gizlice
kartopu oynamaya çıkmışlar
akşama kadar geçmiş seneler
gözümÜn önÜnden yine geçtiler
açıldı kar fırtınasında perdeler
rüya kar sesiyle indi göğsüme
o sabahlardan uyanmışız birlikte
masada cam bardak dönen çay sesi
aşk dediğin iki sonsuz baş dönmesi
uyandım baktım yazdığıma ne varsa
aramaya çıkmışlar seni ayazda
kar içinde dilimin her kelimesi
bende ocağına çığ gibi dÜşme isteği
son ayak izini de örten karla
sen bu kalbi
aşk masumiyetine bağışla
Merdiven Şiir, Mayıs-Haziran 2005
| 
